Οι Απόκριες στην Κύπρο είναι απόλυτα συνυφασμένες με τη Λεμεσό, γι’ αυτό και η ύπαρξη ενός αμιγώς καρναβαλίστικου σημείου αναφοράς στη… Λευκωσία είναι είδηση ή, για την ακρίβεια, μία ολόκληρη ιστορία μισού αιώνα. Συγκεκριμένα, στον Άγιο Δομέτιο, υπάρχει ένα κατάστημα, το Μασκέ Αμαλίας, που τα τελευταία 50 χρόνια δηλώνει παρών στο καρναβάλι και βεβαίως αυτή την περίοδο έχει την τιμητική του. Δημιουργός του η κυρία Αμαλία Δρουσιώτου. Με εφόδια το μεράκι και τον ενθουσιασμό για τις απόκριες η κ. Αμαλία έραβε κάθε χρόνο επτά καρναβαλίστικες στολές για τις τέσσερες κόρες της και τα τρία της αγόρια. Οι ιδέες δεν έλειπαν ποτέ, οπότε με τα χρόνια το άτυπο βεστιάριο της κ. Αμαλίας ολοένα και μεγάλωνε. Έτσι, το 1965 κάποιος συγγενής τη ρώτησε τι έχει σκοπό να κάνει με τόσες στολές που είχαν μαζευτεί στα ερμάρια, και της έβαλε την ιδέα να τις ενοικιάζει. Φυσικά η νεολαία της γειτονιάς πολλές φορές είχε δανειστεί δωρεάν στολές της κ. Αμαλίας. Η συγγενική προτροπή σύντομα πήρε σάρκα και οστά. Η κ. Δρουσιώτου ξεκίνησε δειλά-δειλά να ενοικιάζει τις στολές της, να σπέρνει και στην πιο αστική και σοβαρή Λευκωσία την ιδέα του καρναβαλιού, της πελλόμασκας και το «δαιμόνιο» της μεταμφίεσης. Ακολούθησαν πολλά ταξίδια στην Αθήνα, όπου η κ. Αμαλία με ζήλο αναζητούσε βιοτεχνίες που ικανοποιούσαν τα δικά της ποιοτικά στάνταρτ, ποτέ άλλωστε δεν υπέκυπτε σε χαμηλής ποιότητας στολές. Καταλάβαινε ότι οι στολές που ενοικιάζονται πρέπει να είναι ανθεκτικές, να μπορούν επαναχρησιμοποιηθούν και να βρίσκονται πάντοτε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Από το μακρινό πια 1965 που η κ. Αμαλία Δρουσιώτου αξιοποίησε τον ιδιόκτητό της χώρο μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 το κατάστημα διοικείτο αποκλειστικά από την ίδια, ώσπου ο ένας της γιος, ο Μάριος Δρουσιώτης, σιγά-σιγά άρχισε να παίρνει τα ηνία από τη μητέρα του, με την ίδια φυσικά να βρίσκεται όσο περισσότερες ώρες μπορούσε στο καταθετήριο της ψυχής της, το κατάστημα που με τόσο μεράκι είχε καταφέρει να κάνει σημείο αναφοράς της καρναβαλίστικης Κύπρου.
Ο σημερινός ιδιοκτήτης Μάριος Δρουσιώτης μάς είπε ότι από την εποχή που με τον Καρυδά, (μεταφορέα της εποχής), έστελναν στολές σε ολόκληρη την Κύπρο –με ειδικές βαλίτσες μεταφοράς και πληρώνοντας εισιτήριο θέσης επιβάτη–, μέχρι τις μέρες μας, έχοντας περάσει πια 50 χρόνια το κατάστημα Μασκέ Αμαλίας έχει εδραιωθεί. Ρωτώντας τον κ. Δρουσιώτη πώς αντεπεξέρχεται το κατάστημα τις περιόδους εκτός καρναβαλιού μας είπε ότι υπάρχει συνεργασία με σχολεία, που ενοικιάζουν στολές για τα θεατρικά τους έργα, τις ειδικές εκδηλώσεις τους (1η Απριλίου, 25η Μαρτίου κτλ.), αλλά και με κανάλια για σκοπούς τηλεοπτικών παραγωγών, και ερασιτεχνικά θέατρα και θιάσους για τις παραστάσεις τους.
Το βραβείο που έγραψε ιστορία κέρδισε και μία θέση στα πρωτοσέλιδα της εποχής τον Φεβρουάριο του 1969 (εφ. Αγώνας 19 Φεβρουαρίου 1969).
Το Κυπριακό… αλλιώς
Ο σύζυγος της κ. Αμαλίας Παντελάκης Δρουσιώτης εργαζόταν στο περίφημο τότε ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας και οι καθημερινές παραστάσεις του ήταν γεμάτες εικόνες πολιτικών, επιφανών Κυπρίων, αλλά και εκδηλώσεις. Τον Φεβρουάριο του 1969 με τη λήξη της δεύτερης φάσης των διακοινοτικών, οι συνομιλητές Κληρίδης και Ντενκτάς σε κοινή δήλωσή τους διατύπωναν «συγκρατημένη αισιοδοξία», για μία ειρηνική συμβίωση Ε/κ και Τ/κ, τα πήγαινε έλα των δύο ηγετών στο Λήδρα Πάλας ήταν συνεχή και εντατικά, πράγμα που ο κ. Παντελάκης μετέφερε στο σπίτι του, εκφράζοντας ίσως και την αγωνία του για το μέλλον του νησιού. Η κ. Αμαλία, δημιουργική και ευφάνταστη, σκέφτηκε τα πράγματα αλλιώς, να ντύσει τα δύο της παιδιά, τα δύο αδέλφια Μάριο και Φίλιππο, Γλαύκο Κληρίδη και Ραούφ Ντενκτάς αντίστοιχα, έχοντας ίσως στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι και οι δύο ηγέτες μοιράζονταν τον ίδιο τόπο, όπως τα δύο παιδιά το παιδικό τους δωμάτιο. Μπήκαν μπροστά, λοιπόν, βελόνες και σακοράφες, υφάσματα και κλωστές, περούκες και χαρτοφύλακες φερμένα από το εξωτερικό από την κ. Αμαλία, φαντασία και μεράκι, και τα δύο παιδιά παρουσιάστηκαν ως Κληρίδης και Ντενκτάς στις 13 Φεβρουαρίου του 1969 στο αποκριάτικο πάρτι του ΑΠΟΕΛ στο Λήδρα Πάλας. Μάλιστα, όπως μας αφηγήθηκε ο κ. Μάριος ο κάθε αδελφός κατέφθασε στο ξενοδοχείο ξεχωριστά με αυτοκίνητο που τους αποβίβασε στην κεντρική είσοδο του Λήδρα Πάλας, αναπαριστώντας κατά κάποιο τρόπο τις συνομιλίες της περιόδου. Η εμφάνιση αυτή, όπως είναι φυσικό, έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση σε όλους, δίνοντας στα δύο αδέλφια το πρώτο βραβείο σε σχετικό διαγωνισμό του χορού. Βέβαια, η μαεστρία της κ. Αμαλίας κατάφερε να πάρει και το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού, αφού οι αδελφές του βραβεύτηκαν ως Δαίδαλος και Ίκαρος.
Οι νικητές της βραδιάς.
Η Καθημερινή Κύπρου, 15 Φεβρουαρίου 2015
Εργαστήριον 